Kendimizi daima ruhumuz tarafından kuşatılmış hissetsek de,
bizi çevreleyen bu ruh,
sabit bir hapishane değildir; daha ziyade ruhumuzu aşmak,
dışarıya ulaşmak için sürekli hamleler
yaparak onunla birlikte, bir hayal kırıklığı içinde sürüklenir,
etrafımızda hep, dışarıdan bir yankı değil de,
içimizdeki bir titreşimin çınlaması olan
ve hiç değişmeyen bir tını işitir gibiyizdir.’

Marcel Proust

uykusuzdum allahım ah nasıl uykusuzdum
kapkaraydı hava, gecenin birazı gözlerime bulaştı
yapacak bir şey yok, savunma gücüm sesini kaybetmiş
insanı karanlığa götürür suskunluk
bu saatten sonra alayına giderim
içimdeki okullar kapansın
dağılın lan ,gidip biraz solculuk yapın
kaybolmayın, gide gide mc donaldsa kaçmayın
ben hislerimde yanılmam ama siyaset bayar şimdi
suallerimizdeki hayat ezbere boğar
ateşin sudan çekeceği var
tozun kumdan, aşkın ölümden
ayın altında binlerce çelişki gibi
aralığı kışkırtan nefestir varlığım
bedenimi özleyen toprağın çatlağı az bekle
ruhum daha çok kavga edecek fırtınayla
kızgındır nilgün şiiri bu yüzden hep gecikir romantizme
kalkıp hamur açmayı öğrensem dedim, gözlerim hatce teyze gibi baksa
topuğumu yere vura vura gezinmesem, başımdaki zonklamaya dizi izletsem
bilmesem sürgünü ihaneti, bencil ve sefil ruhlara küfür dizmesem
ruhumuz aç kalıp, kapital doyarken endişelenmesem doğmamış bebelere

şimdilik öfkesiz usul usul yakarışım
sokaklarda halay çekemem
horon tepemem
insan hakları için
kadın hakları için
Roboski için slogan atamam siz lazımsınız
ateş olsam yaksam diyorum su olsam boğsam
tozu kumdan süzüp düşlerime karışsam
giderken toplasam kimyası bozukları
size çok sevişme kalsa
gibi dans ederek gibi arzulu şaşırtarak yağmuru


gümbür gümbür yağan devlet şiddeti aynılaştırdı bireyi
köyle şehir arasında ulu çınar olamam ya şimdi
kafa kağıdımı hacklayın
rutin şiirleri okuyun bu satırları banlayın
ben kavgamı ben kedimi sevgilimi ben idealimi alıp gidiyorum
her birinize birer imdat bırakıyorum
savaş bir meslek olduysa tek arzum gitmek
hepinizin sancısına minnet...