Bir sabah geç kalmışlığın telaşıyla,
Çarpıştık o köhne tren istasyonunda.
Toplarken dökülüp saçılanları yerden
Gülümseyerek “günaydın” deyişin aklımda.

Ayrılırken zihnimizde tek bir soru;
Acaba yarın yine istasyonda olur mu?
Benden önce gelmiştin baktım da
“Yine geç kaldın” deyişin aklımda.

Aynı trenle gitmeye başladık okullarımıza
Gitmek dediysem, hepsi on dakika.
Suskunluğu bozmadan biterdi yol
İnerken “görüşelim” deyişin aklımda.

Kültürümüz başkaydı, dilimiz başka
Bir şeyler başlar gibiydi aramızda.
İmkansızdı, yaşanmazdı biliyordum,
“Aşkın milliyeti olmaz” deyişin aklımda

Bitmeliydi bu aşk, yoktu yaşama şansı
Ellerimiz dost kaldı, biz bize yabancı.
Ayrılırken bir eylül sabahı aynı istasyonda
“Görmesem de unutmam” deyişin aklımda

Hastanedeydim kim bilir sen nerde nasıldın?
Kapı açıldı elinde kırmızı motor kaskın.
Yıllardır o hayalin kaldı hep saklımda
Bir de deli mavi gözlerin aklımda……