sevgilim, haberler kötü!
devlet almış başını gidiyor geceye doğru
bense tam tersine senin sesine uyanıyorum
devlet bir şeyleri çok iyi beceriyor
bense bazen
yaptıklarına anlam veremeyecek kadar çok seviyorum seni
otoriter bir bakış açısı vardır kuşçuların
oysa her kuş özgürlükten yana uçar
devlet bazen otoriter bir tavır sergiliyor
bense çoğu zaman uçmayı bile unutuyorum

dün ve bugün ve galiba yarın
artık geceleri rüyalarım soğuk bir kış ortası
oysa her günebakan güneşten yana döner yüzünü
ortasında kalıyorum gündüzün
ve geceleri uyuyamadığım zamanları sayıyorum
aklımda ıslandığımız bir ekim akşamı
ve ahmakları daha çok seviyorum

sevgilim, işler kötü!
sakince kaybediyorum kendimi bu hayatta
artık biletim yok, trenim yok bir yere gidecek
gitmek terimi bile çok uzak bir yere yazılıyor güncemde
devlet bu hissi kesinlikle hissetmiyor
oysa ben kendimi durgun bir nehir zannediyorum bazen
bazen bazen demek yetmiyor
kendimi anlatmakta zorlanıyorum

aynalarda sadece bir surat görüyorum
benden başka bir ben kalmamış
oysa ben her zaman yalnızlıktan korktum
yalnızken kendimle kavga ettim hep
ve hep haksız çıktım icra mahkemelerimde
sonunda acımadan her şeyi bırakıp kaçtım
kaçmak artık dövme olmuştu yüzüme

haberler çok fena sevgilim!
devlet bırakıp gidemiyor ardında bir şeyi
ve ben de gidemiyorum artık hiçbir yere
yaka paça taşınıyor eski hayallerim
bir sonraki sokakta yeni bir yer kiralıyorlar
peşin ödemeye kalktığımda
daha ağır geliyor günahlarım
ve tutup kafesten çıkardığım her güvercini
devlet hapse tıkıyor, acıyorum

çocuklar ellerinde yarısı yenmiş elmalarla kapımı çalıyor
uzak bir köyün şehirli kiracısıyım
yani yabancısıyım bu hayatın
ben sol tarafı uçurum bir yayla yoluyum
dağınık çakıl taşı parmak uçlarım

sevgilim, haberler biraz müstehçen!
sesini ne zaman duysam öleceğim zannediyorum
devlet her şeyden beterdir, hissedemez
kuşçular da hiç hissedemez
ben sana her uçuşumda
bu dünyadan biraz daha tiksiniyorum

M Hanifi Kesik

*Devlet: benim haricimde beni yöneten içimdeki ben..