yaralar arzuya tabii
uzasa kuyruğu olacak kediciğin
onun için en büyük acı
benim için sağır edici bir uğultu
çoğalmayı beceremeyen biri olarak
bil bakalım kırılan dal niçin ağlamaz

hava esniyordu
saydam sesini maviye atıp
göz yaşlarını tutamayanlar
ve şehrin kalabalığına karışanlar için
merhaba kuşlar tiyatrosu var

çocukluğunu
mat bir dumana sarıp simit satan taze ihtiyar
neden iki numara büyük ayakkabı giyer
ve kayıtsız güler gibi susan
ağırlığı ne olursa olsun engel olamaz
hürriyetin üşüyen kanatlarına

bir el perdeyi örtüyor
bir el
parmağından aklıma doğru
sevgi titreşimleri ile buruşan nevresim
gecenin sıcak sevişmelerini silkeliyor üstüme

göğsü patlayan kalp atışı hızında
düşünülmüş her şeyin ses karşılığı his
koyulaştıkça anlamsızlaşan hayatlar
hiç bir şey bitmezmiş gibi geliyor bazen
arka arka serin sıcak yağmur kar.