Konuş ŞiirKanım yine zehirli, yine akıyor içime kar suları. Biriktirdiğim karanlık içimde, güneş içimde kararıyor. Patlıyor üzeri su tutan yaraları göz göz yanıyor tutuşan tenim. Sesimi boğdum... Sesimi kendi ellerimle. Notaları sağır, cızırtılı... Kendimi asarken hiç mi acımadım? Hiç mi yanmadı canım? Bu ne küstahlık! Ne cüretle tekmeledin o sandalyeyi boğdun kelimelerini? Bir kaç kelime konuşsaydı bıraksaydın da yüreğin... Aksaydı... ve düşen her damlayla yaksaydın seni yakan kar sularını. Buz tutmuştun ve tittiryordun ama yine boğuyordun sesini... Hadi konuş şiir, o sustu sen konuş bari |
Bir şiirimle yorumumu bitireyim sevgili şairim.
Selam sevgi ve saygılarımla.
-------------------------------------
ŞİİRLER BENİ YAZSAYDI
Hep ben yazdım şiirleri,
Kanlı bıçaklı oldum onlarla bazen.
Ya birde onlar yazsaydı beni,
“Git işine be “derlerdi,
“Sevmeyi beceremeyen adam”,
“Kendini de sevdiremeyen kadın”.
Derlerdi ya, sitem de ederlerdi ardından.
“Körsün”derlerdi bana, “sağırsında” derlerdi,
“Söyleseydin ya” derlerdi, “yazacağına”.
“Haykırsaydın ya”derlerdi, “duyursaydın”.
“Anlamıyorsa çekip gidebilseydin ya”derlerdi,
“Bize ne,
Sevmeseydin çokça” derlerdi.
“İçtin içtin yazdın bizi,
Şarkı olduk dillerde senin yüzünden,
Çalınıp durduk ıssız sahillerde” derlerdi.
“Sarhoş masalarında birde”.
Hüzündü düşen şiirlerime,
Kan damlıyordu mısralarımdan,
Ne vardı sevecek sanki ?
Ne vardı şiirleri boğazlayacak ha ?
Onlarla dost olacağına, savaşacak ne vardı sanki ?
Nedendi sevilene duyulan aşkın kayboluşu,
Kimdi bitiren sanki ?
Benmiydim, senmiydin ?
Onlarmıydı yoksa ?