ermenekli recep dede kara yazgısını kara lastiğe sığdırıyor su geçirmez çamur geçirmez hayatlar içinde bir yatak bir yer minderi tek arkadaşı yoksulluğu hezaren çiçeklerinin kokusunu bilmez komşusu sırça saraylarda oturur o gönlüne alçakgönüllülükten taçlar tahtlar yapar ermenekli recep dede karanlıklardan aydınlığa umut saç bin yıldır yanıyor bu ateş yok et kisranın saraylarını arzdan arşa ulaşıyor hazin ses yükseklerde yaşayan yiğit insanlar ölmez kahırdır acıdır ağıttır ıslak maden nicedir yoksulluk kokar durur anadolu
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ermenekli Recep Dede şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ermenekli Recep Dede şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
zulüm deyince aklımıza hep kanlı,aksiyonlu kocaman kocaman aşırı felaketli şeyler geliyor..cinayetler,savaşlar,tecavüzler,kıyımlar.. oysa şu anadolu insanının bir türlü ciğerlerini doldurana kadar huzurla gülememesi zulümden başka birşey değidir.. sadece gülememesi bile bir zulümken,diğer mevzuulara girmeyi gereksiz buluyorum.. ve biliyorum,zulm ile âbâd olunmaz..olamıyoruz da zaten..
saygılar..duyarlı şiirinize selam..