kadın mütâalası...
kahkasında yakan
bir surat gördüm sanki doğanın gamzesinden ısıran özentiye gebe kalan mısralar büzülür altında anaç duyguların değer verilen güneşiyle tersten yıkar başını masivasında yüreğin hor görülesi gönlün düşen yapraklarında ezilir tutsaklıklar bahara hasret erkeğini koruma altına alırken rezilce bir mavi gıdısında eriyor.. zekasında beliren doğurganlık sancısı çocuk kandırışlarında beliren bir ufuk çizgisi belleğinde bencilliği seven cömert yanlısı hasletli göz kırpışığında mühürlenmiş sonbahar özleyen ateşin emzirdiği yoksul odunlar özlenen cürmün nazar edilişi oh ohlanan avucun masumluğunda kendine acıyan gül misali ağlarken koynunda güder hasretini gezgin imgeler... |
saygılarımla