güneşin dirhemine ölüm gizlendi
dikenli gözyaşların atışmasında misafir ağırlandı gözlere
eli elinde birleşik gönül

sevmeyen kalpte aşk durur mu?

firaklara huzuru giymişler
ağıt gönle umut bağlamış
yüreğin tılsımına fistan giymiş öksüz harfler


nazarlı bakışlara perde çekilir
kıyısında aşkın tomurcuğu
yaralanan huşu kıskanır secdesini


efsunlu huzura gebe kalır mümeyyiz sözcükler

gelinlik giymiş hecelerin
beyazı setrelediği zaman huzuru mukaddes

tüy kadar hafif karanfıller
deyyanın leblerine değmeliydi sözler

burhanın gönlünü ıslatmalıydı
iki kulağı ok almış
kanatmış yarasını
’kulak gözden önce aşık olur’


mahzun kalan gönül
özleyişlerin üşümelerinde terlendi gözyaşları

dua edilen ellere
güvercinler
kırlangıçlar
kanaryalar uçuşur


ağaçtan düşmüş gönül
hakir müheymine

utanır mı hiç sevgisini dile getirmeye maşuk

barışa geviş getiren
gidip gelirsin de
boşa gider ayakların
bırak!
yakılan gönül küle dönsün

dönüp dolaşan gözlerine
nohut taneciği gözlerin
güvercinlere helin olmuş.....


yankılansın sesim
’seni seviyorum’


gezgin imgeler(yunus tapancı)