hiç bitmeyecek bir askerlik yapmak sanırım şiirimde anlattığım gibi olurdu........ Hayata hiç küsmemek adına genelde acıları yazdım. bu şiirde de anlatmak istediğim konu buydu.........

ŞAFAK

Şafağım 550 gün boyunca sendin.
Yarı sabahım-yarı gecelerimdin
peygamber ocağında….
Bazen başımı koyduğum yastığım,
tenhalıklarda içime çektiğim sigaram oldun.
Mektubun geldiği günler tertiplerime
sigara dağıtırdım!
O gün öyle neşeli geçerdi ki…..
Şafak beklemek dokuz ay sürdü.
Son yazdığın mektubu nasıl unutabilirim.
Nasıl inanabilirim gelin olduğuna,
telli duvaklı gelin olduğuna nasıl inanabilirim!

Can ciğer dostumu aradım,
Sesi titreyerek ‘’evet’’ diyebildi…
Bitmişti yaşam o anda!
Kendime yaşamayı çok gördüm.
Telefonu kapattığımı hatırlıyorum sadece…
…………….
…
…………..
Memeleketimde arkamdan gazaller söylenmiş.
Türk bayrağına sarılı tabutumu önce
Adana caddelerinde gezdirmişler.
Birde şafak defteri koymuşlar baş ucuma!
180 güne çizik atılmıştı.
Ya gerisi…..
Senin yüzünden bitmeyecek 370 gün!
Ve yüreklerini yaktığım onlarca insan.
Hakkınızı helal edin canlarım……………




Muhsin DEMİR
24 Eylül 2002