Sövgü şuarası
sürgünlü bakışmaların
setreleği perdenin nareni gönlün affı susamışlığında beyazlığın mukaddes bir ışık sardı direnişimin önlüğünü hor görülen aşkımın yorgunluğunda ayakları üşüme! gözünü gönlüne göğsünü göğsüme bırak.... hoh hohlayan dilini sür titreme! sıvazla elini elimde tanrının eli gibi gör birleşiğinde elin yüreğin tılsımında beşirlen sevgiyi paylaş tanrınla acın hafifler aşkını tutsak et beynine aşkına hükmet sırrına Hannanı ortak et özgür bırak iliğini meşru edilen gövdeni harap eyleme ve kendini tanrına yak gönlünü cennet_i alaya kat. tikel bir sebebe aşkı öğretir hiçliğe tüy dikince mısra_ı haneler bırakılan güneş tomurcuğu yaprak hışırtısına gebe kalır ve doğanın emzirmelerinde üşür aşk... gezgin imgeler.... |