şehid medyumu
mavi tabutların bulutlarında gezinen
bir ölünün hatıraları düştü dilime bir arının düş’e girdiği bir çiçeğe kar taşıdığıdır gözüken yüreğime merasını anlatamayan bir geyiğin huzuru gömülen bir şiiri vurdu gözlerimin sahillerine sohbeti dağıtılmış boş lahzalarla şefkati kucaklamaya çalışan bir keklik heybesi feda ediyor kendini ince bir şişeden salıveriliyor ruhu emeğin san/alda bir oyuncak gibi oynatılıyor yemek üstünde vicdanlı bir annenin şehidiyle konuşması gibi ve çağırması oğlunu yemeğe mesela şadırvanında bir irkilme secde edenin dünyasında hüzün bir kıblenin üstünde ve in/safiyeti olan bir selayla ey şehidim! ölmedin diyor yolcular ve dağılıyor gani gani gözyaşları dudaklarında su/r bir karıncanın taşıdığı kar tanecikleri fecirde yaslanmış bir vaziyette gözbebeklerinde hicranlı bir duayla korkutmadan bir medyumu ve düzgün bir fatihayla oku beni diyor ailesine en çok annesine babasına mesela kardeşleriyle yaşama arzusu içinde ahiretini gezgin imgeler... |