Işık Kuşları
uzayıp kısalıyor gölgeler
sakin taşların sesi önümüz deniz bu gün burada uyumalı kalmalı dinlenmeli yosun tutmalı ellerimiz biri gelir biri gider gelir gider köpüklü dudakları mesut mutlu kürekler ay ışığına giden yol değilse bile inanır diye belki yalanlar söylemeliyiz kim uyutur mavi sevgililerden başka gecenin kederini ışık kuşları ah sinek oltası baygınlık kirpikler bilir yıldızların tadını ayakların ıslansa ah balıklar yengeçler ağlar kabuğun sesi çocuğum bütün denizcilerin küçük evi sığmaz olur kulaklarına bazen rüzgar mı desem hayır kayalıklar mı suların kalbimi ne bu dinmeyen sonsuz fısıltı beklersin gelmez bir bahar akşamı alıp başını giden beyaz martıların kardeşi. |
suların kalbi..serin sözden incinip üşür gibi.