I
sen kumral gülüşünü
şehirler arası yolculuklarında
taşırken, soğuk havalarda kuşlar
vuruyordu göğsümü görmeliydin
mülteci hayatıma yığınca
çocuklar biriktirip
göze alıyordum
aşk’a vurulma ihtimalini
o günlerde maviye boyamak için
dünyanın en renksiz coğrafayalarını
bu günlere kanadığımı bilmiyordum...



II
bilmediğim bir yerden
trenler kalkıyor
vagonlar dolusu yüzünü
ezberimde tutamadan
kalbimi sararmaya meyilli
şiirlerle örtüyorum
sesim kırılıyor



III
kim bilebilirdi
kalbimin merdivenlerinde
halsiz düşeceğimi
ışık geçen bileklerimi
güneşe tutamadan öleceğimi
kim bilebilirdi



* şimdi gelsen diyorum
kapımı çalsa ellerin
gözlerinle girsen içeri
dokunsan kederimin omuzlarına
içerdeki kanepeye
uzansa senli düşlerim
saçlarını sürsen yüzüme
ölmese kuşlar bu mevsim *


denizedenizden