yaralı gülmelertren vagonları ömrümdeki ayrılıkların toplamı düşürdüm cebimdeki şekerleri toplayan olmadı çiçeksiz yolculuğun sonuna geldim her durakta o vardı gözlerime bakardı beni yaralardı makinist hiç aşık olmamıştı... umutlandırdılar yanlış tren bazen doğru yere gider dediler umutlandım vicdansız makinist elma bahçelerinden geçtim güllere benziyordu kadınlar eteklerinden daha çiçekti elleri, yüzleri çocuklarda hayat pür, neşeli toprak ekmek dolu yaşamak için gülmek yeterliydi ya o olmadan gülmek yarımdı, yaralıydı her durakta o vardı gözlerime bakardı beni yaralardı makinist hiç aşık olmamıştı... Cahide Deniz Egmen |
Yüreğine sağlık
___________Selamlar