Birtakım kar’arsız sözcüklerin dilimde yuva bulması
Tanımlayamadığım ölüm kargaşasından olsa

Halsizim
Noktasını bekleyen bir cümle acizliğinde vaziyetim
Şimdi sen hangi şiiri solumaktaysan bensiz
Benim ensemdedir ölümün eli

Anladım
Ciğerleri sökülebilir kentlerin
Yalnızlığı silinebilir bacaların
Lekesi çıkmayan bir kasım düşer hatta anılarına bir adamın
Kekre bir akşam
Kime kaç koyar ki zarar etmeden vakit
Bir zamanlar ben de ölümsüzdüm ey deli gönül

Yine
Yeniden bir hayat bahşedilmesi hikayedir
Bencildir mevsimler insandan yana
Alnımın ortasında kader dedikleri çizgi
Ruhumu törpüleyen bir marangoz Azrail

Adım hanelerinde baki değil sağ olmadıkça ormanların
Ben hiç ağaç olmadım desem
Küser çiçeklerim,
Ölürüm sonra bir bir



Başak başak büyütüldüğüm o uçsuz ovalarda
Kurak bir sela
Göğsüne Fatiha dayanmış bir imamın dudaklarında
Er kişi niyetine olsun bu şiir
Anlam arayan bu dünyada kaybettiklerim adına
Benimle ölür müsün bir kasım sabahında…