fâki
o avda turnayı gözünden vuranın göğsünden vurulan insanıyım
bunca hantallığım sanrı dur dindir ve ağzında gevelenen öfke yüzü suyunun hürmetinedir başlanmış ve bağışlanmış bir adak adıyorum anla sana şiir diye bir cüzzam kendime doğrulmuş bir namludur bu avluda asılı yüzün asılı hüznüm tenhada yılları yılarak geçirdiğim ömrüm orta yerine denk gelir yolumun düpedüz kül ben bu çarmıha çapraşık masallardan gerildim küf ve küfür unuttum unuttum dilerim dilediğim yerde kuyuların bir kuytu olsun |