4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1073
Okunma
Kim aldı
Kapımızın önünden ay ışığını
Gözlerimizden bizi
Kim?
Öylesine işte
Söz olsun diye biraz
Avuçladım
Uzun uzun okşadım
Okşadıkça büyüdüm
Büyüdükçe ıslandım
Mutluluk uzaktı bizim şehirlere
Düşün,
Düşün ki bir kedinin içini
Isıtır gibi huzurlu gökyüzü
Koltuğuna sokulduğumuz babamdı
Bir an dönüşüne bahane bulamayan
Deli fırtınalar sarar aklımın zorba yanlarını
Aşk dileriz
Hüzün yağar
Ölüm yağar kaybedilmiş vatanlara
Gözlerimizde bitimsiz sözcükler
Ağzımızın kıyısında iki sözcük
Kuş uçmaz şiir konmaz parmaklarımıza
Ürkek
Güvensiz
Küçük bir çocuk dilimde dolaşan
Dudaklarımızda sakladığımız
Geceler biter
Takvimler eskir
Ay karanlık
Suretim yılgın
5.0
100% (14)
Cevap Yaz
