yüzler belirdi yüzler
tren hızlı geçti sallandı otlar
rüzgarlar baktı arkanızdan

sonra bir aydınlıkta bulduk kendimizi
rahatlığın bir resmi olur ya hani
siyah beyaz ve gülümseyen yüzler vardı
kımıldamadı eski araba
kımıldamadı yapraklar yollar parke taşları
dinliyormuş gibi geçen seneleri
merceğe gözünü dikmiş

baktığımı hissediyor mu ne
resimdeki nine

şehir uğultusu merdiven tıkırtısı
ve günaydınlar
durdu zaman göğe akarken
karşıya
ileriye geriye
hiç bir yere

biri sevgilisini öptüğü sabahı takındı
biri çekiştirdiği çorabın yırtılmasına güldü
dalgın geçti biri
üstündeki palto kahverengiydi belki

telaşla koştu biri
rengi kaçmış saçlarını düzeltirken
ona
dualar ettik yıllar sonra

gölgelerden yükselen kanatların netliği
ya bir sesi olmaz mı bu çırpınışın
umut içinde soluklanmak
saklanmak
siyah beyaz uyutulmuş bir resimde

uyansana
bak
şimdi gök ne kadar mavi.