SON _ MASALCIEkim, büyüsü bozulmuş ayna dökülen yüzlerin toplamı su- sesime safir üç tuğralı sır’ yok ülkenin kahinleri son bir yontu ağlayışı zenci bir rahibenin kucağında matta rahat uyu dehlizinde mumyasını çözdüm Tayet’in Işığa yürü sen Hemsut orda durma cam bir gölgede simyası bozulmuş bedeviler geçecek karanlık zaman tunelinden Avuçlarında Nefertitinin göz yaşları ben deyim İstanbul sen de Sadom Ortasından krılmış bir geceden çıktım gözlerime bulaşan siyah yaralı bir şiirden olası Soyut bir yalnızlığa dönüşen üçüncü türden bir ses Tutup embiryosundan kederimin düşük yoğunluklu larvalara hüzün yüklemesi naifligindendir... Her sabah serçeler okusun diyedir kurşun bir kalemle yazılan şiirler yarasalarla öpüşen izbe acılar bırak büyüsün ruhunun mağrasında Kendi rolünü oynuyor papürüs polenlerle masalın son sayfasında unutulan sufle nereye saklasam ıslak kelimeleri cümleleri unutan o yağmur desem bulutlara yüklenen öznem Ağladığın her noktada türbe Ben seni seçiyorum harfiyen Tam orda dur güneşe gül Toprağa su Aşka biat Sevmeye kül ... CC_ |
mısralar nevi şahsına münhasır.
sade ve mana itibariyle etkili bir final.