ZAYİN

Ruhumla ödeşme günüydü
Eski eksik biraz hoyrat
Işığın kırılma noktasıydı
Protonlara yüklenen 7 evren uzaklığında
Ve bir dakikadan daha kısa
Bir hatırlayış bir beyin omurilik kırılması..


Ayaklarımızın altındaki boşluk
Başımızın üstündeki illüzyon
Baktığımız körlük, sustuğumuz karanlık
Kurgunun en hazin türeviydi
yanlış ve yalnız ..


Şimdi hatırla desem birine beni
Ya da birini hatırla desem kendime
Hafızamdaki ince bir gamze
Suya yakamoz eşgali çizer
Zaman kırılmasındaki optik yanılgı..


Paradoks, yaşarken yokmuş gibi hatırlanmak
Uzak kalmak kendi düşünde dünsüz
Yansıma yanılsama çıkarımsız ve soyut
Bir kalbe çizilen geometrik haritada
Yüzünü anımsamak..


Kopan zamana düğüm atma travması
Bir hayali sevmek gibi şizofren
Gölgelerin elle tutulur şaşkınlığı
Eski bir öyküden uyarlanan..


Sana Arzın merkezinden yazıyorum
hiç bir yıldız mavileşmeden açma kalbimi
Dünya denen kuşkulu bir ayna
Ve bir Notradamuz kehaneti -
Nefesini bir akşam rüzgarında kutsamak..