ZELİCKAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ...
Aslı Zelicka’dır, Potifar’ın eşi ve Yusuf’un aşkı, su perisi olduğu da söylenir ama dünyanın en büyük aşkıdır belki de Züleyha’nın aşkı. Ah zeliçka Kendine sürgün kitabelerde Saçlarından asılmış siyah bir kefen Mavi damarlı bir solucan beyaz omuzlarında Bir gecede kaç ölümlü recm Üzülme kendimi avuturum lal türkülerle Diyorum ki bağırsan çalınacak kapım pencerem Kuşlar diyorum benziyor mu duruşuna Benim kurgumu bozan ağaçlar örneğin Anımsa aynada çapraz düşen bakışlarına Hani gölgelerin öpüştüğü çıplak mum Dokunsan yanar mı kendine ünlem !!! Biliyor musun Zeliçka istesen de öldüremezsin beni Efsundan piramitler kuruldu kalbimin sfenksine Adımın yanına koyduğun üç noktayla mesela Sadece yüzümün alfabesi yüzünde okunan Asal bir yalnızlıktır sustuğumda her kent Ama ölür mutlak benden giden... Bana yeni bir hayat yazar mısın Zeliçka Uzun bir çocuk ıslığında rüzgârın Ve kuşların yüzünde öpüştüğü Buğdayın esmerliğinde karıncaların Suların lekesiz mavisinde kehribar Yalansız düşlerde ay kesiği lavinyalar Güneşin kıyısında oturmuş bir adam Çölü geçilmiş ütopya Gözlerinde kraterler düşürürken her rüya Mesela bir çiçeğin gamzesinde yağmur Bir dalın ucunda sallanan su kabarcığı Alın yazısı bir ağacın kül yeşilinde... Bana yeni bir hayat yazar mısın Zeliçka Mesela avuçlarında en uzun çizgiden Ateşle yazılan çığlığın üstüne Bir kurşunun dönme eksenine mesela Kalbimin menziline düşen kıyım rengi Metafizik ölme gününde... Bana yeni bir hayat yazar mısın Zeliçka En beyaz sayfasına bir şiirin yeniden... CÇ_ |