BİLMİYORDUNe çok aramıştı aslında sevgiyi Kaç yüreğe dokunup hüsranı hasat etmiş Kendi sessizliğine gizleniyordu Kibrin ardına sığınarak Çok şey değildi istediği Ne anası sevebilmişti ne de babası Varlık içinde mahkûmdu yokluğa Tek dayanağı Allah olmuş Ama zamanla ona da isyankârdı ruhu İnsanları tanıdıkça Kapılarını bir bir kapatıyor Can yakmak için elinden geleni yapıyordu Sanki geçmişin intikamını alıyordu Sevda simsarı insanlardan Hiç öğrenmemişti sevmeyi sevilmeyi Her sevda limanında yeni bir hüsrandı onu bekleyen O kadar aç ve hasretti ki huzura Bilmeden kendisinin uzaklaştığını Ona uzanan ilahi ellerden Yalan tek dostu olmuştu Farkına varmadan en büyük yalanları kendine söyler oldu Hiç bitmedi arayışı Dindiremedi solundaki kanamayı Merhem olacak her kişi Bir yara daha açtı soluna Ve Bir gece Azrail’le dertleşirken Kendisini buldu yağmurun altında yürürken Bırakacakken kendisini azgın sulara Unutmak üzere bir seslenişti kulağına dokunan Belki de hayata tekrar merhaba deyişi Kaç kırgınlık daha bekliyordu onu En çokta kendisi kırıyordu Kulak vermeyerek ilahi güce Her defasında manevi bir tokattı yüzünde patlayan Ayaklarını kanatacak yola çevirmek için Her adımda tüketirken tükeniyordu Ona koşulsuz kucak açanı Bilmeden onun ilahi aşkı olduğunu Asırlar önce birbirine vermişlerdi sevda sözü Ölümlere yatmadan önce Ve unuttular her tekrar var oluşla Birbirlerinden güç alarak kıyamete ilerlerken Bilmiyorlardı Mahşerde ellerinin kenetleneceğini …. |