Ah Canımah canım solan açmaz zaman birikmez… gülü/verdiğin ne kaldı elinde temmuz kendini kışa saklamaz doyasıya güldüğün günler bir top dondurmaydı külahta al deyip gönülden verdiğim “tut elimden” saklı bir sözdü yüreğimde ektiğim çiçeklere geç bütün hüzünleri hasat zamanı bağ bozumu ve eylül kapıda… bir çizgi daha çekecek okul yollarında çocuklar ömrümüze içimizdeki sarnıçta topladığımız gözyaşları ne sağanak yağmurlardı birbirimizden sakladığımız bak şimdi pişmanlık yaslanıyor pervazlarda geceye yumduğumuz gözlerimiz yorgun öfkelerimiz ne işe yaradı ah canım … |