Kısa
bu uzun yol kısa bir gündü
ve bitmeyen gün dediğin telaşlarımızı bırakıp yanı başımıza çekip gidendi adlandıramadığın gülmeler için için devam ettiğin ağlamalar sevinmelerin bir kuytuda gizlenendi ferah bir suya vurduğun yüzün öncesini unutmuş sırların içinde kalandı dokunmalarını biriktiren ellerinden yorgunluğunu alandı dudaklarına öpüş konduran rüzgar kal gitme bir şarkının nakaratıydı dilinde müziksiz ne anlar mırıldandığın “unutma” ansız tekrarındı kendine kalmanın ağır yükü bana düştü bu uzun yol kısa göründü bir adım daha atsam bitecek bu düş bana bıraktığındı yetmedi bunca soluk…(kbykl) |