Efsunlu bir gecenin koynunda
Çocuk bir gelinin çığlığıydı şafağın bekaretini bozan.!
Çalınmış umutları, yarınlarıydı çeyiz bohçasında
İman tahtasında kurşunladığı adamlardı hükmü veren
Onlar kimdi sahi ne den büyümesine izin vermiyorlardı,
Omuzlarına yükledikleri namus kavramı neydi?
Her şeyden habersiz
Hala aklı oyunda olan çocuktu.!
Okuyup doktor olacak, hastalara bakacaktı
Ama bırakmadılar, ağlak yarınların kucağına attılar






Ve sözü kesildi, karar verildi
Babası yaşında bir adama peşkeş çekildi
Elleri ve ayakları kocaman
Kudurmuş hayvan gibiydi
Oysa onun aklı, fikri oyundu
O henüz çocuktu.!





Herkesten sakladığı oyuncakları vardı
Zaman zaman gizlice onlarla oynardı
Bilemedi kadınlığı.!





Hırpalandı, örselenip yaralandı
Defalarca dayak yedi
Anam deyip kara kaderine ağladı
Doğurmasaydın keşke dedi
İçine duvarlar devirdi
Bu zülüm yıllarca devam etti
Sustu, diline düğümler atıp
içinden kan nehirleri aktı
Yaralı bir serce gibi ürkek ve titrekti
Kaç kez ölümü içmek istedi
Ama başaramadı.!





Nereli ya da kim olduğu fark etmez
Adının önemi yok ben, sen, o, biz
Kirlenmişliğin avuçlarında kıvranan
Satılan, yok sayılandı.!
Adı çocuk gelindi





Bir tek adı vardı hafızama kazınan
Derinden yaralayıp, yürek burkan
Bazen göz yaşı oldu
Bazen de yürek sızlatan
Onun bire adı vardı, bende saklı olan...





ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---