berceste
hiç kimseye söylemedim;
ihtiyar taşa aşık olduğumu. kimin dudağı değse kenarına, kıskançlığımın zincir boyu, ayaklarıma takıldığını. nihayetinde bir takunyaydım, sesimden başka neyim ola... hiç kimseye söylemedim; çirkin bir yaprağa aşık olduğumu. bulutları beklerken göğün mahrem yerinde sevgilimin tenine rüzgarların dokunduğunu. nihayetinde bir damlaydım, pıtırtımdan başka neyim ola... hiç kimseye söylemedim; eski bir kapıya aşık olduğumu. kuş kanadında sakallı adamların gelip, bir ekmeği bölerek pirleri gömdüğünü. ağzımı açıp "ah mine’l-aşk" desem, aralıkları kapatıp, kalbime saklandığımı. nihayetinde bir kilittim, yasaklarımdan başka neyim ola... hiç kimseye söylemedim; bir adım ötedeki denize aşık olduğumu. uçanların gagasından ağıtlarımın döküldüğünü. bir yudum içmek için gönlünden uzayan köklerime, ömrümü verdiğimi. nihayetinde çıplak bir ağaçtım, yalnızığımdan başka neyim ola... hiç kimseye söylemedim; yarattığım çukura aşık olduğumu. yükseldikçe derinleşen benliğime, basamaklar ördüğümü kendimden. nihayetinde bir boşluktum, düşüşümden başka neyim ola... hiç kimseye söylemedim; duvarıma nakşedilen "vav"a aşık olduğumu kuyruğunda sabır çekerken alnımı nazif duygulara koyduğumu nihayetinde bir insandım, tanrımdan başka neyim ola... hiç kimseye söylemedim; ırak yalnızlıklarda kaybolurken gece gündüz. bir şehre nasıl sokak sokak benzediğimi. sokaklarımda târumar kalabalık, insanların bir telaş içinde koşturduğunu. nihayetinde bir şehirdim, insan’larımdan başka neyim ola... hiç kimseye söylemedim; derin bir arzu’yla bağlandığımı hayata. aşk’ın kuyusunda kaybolurken, nasıl da hayat bulduğumu ölüp-dirilirken... nihayetinde bir şairdim; kelimelerimden başka neyim ola... hiç kimseye söylemedim; nasıl da ağladığımı geceler boyu. arzu hâl’in nasıl da bu kadar vurduğunu. bir kaç resim birkaç sözdü oysa, âh keşke hepsi sadece bu olsa; cân’ımdan başka neyim ola... adının yanına adımı yazıyorum; bitmemiş bir şarkı gibi öylesine sonsuz. kaç mevsim beklenirken sen, beşinci mevsimi yaşamaktadır gönül. kalbimi, kalbinin yanına koyuyorum. senden başka neyim ola... mustafa nazif - berceste |
Seversin seversin seversin…
Sana gelsede,
Gider.
Giden sevgiliye buyur edersin;
Dönerse senin olur.
Dönmezse elin.
---- 11.12.1967 – Adana
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul