mevsimi sarı sıcak saçlarının
gözlerin esmer bir hüzün yüzünde
hakikat gibi ellerin
bir yağmur gibi dokunuyorsun tenime
üşüyor içime ektiğim sevinçlerim
bakışlarım hicrana sığmıyor yüzümde
dudaklarımda babasız çocuklar gibi bir şarkı
yetim bir sevda birikiyor yüreğimin telvesinde
sana yetişmek kaç ölüm kaç vakit ?
kaç göğe üflenen dua ?
beni kaç kez intihar ettin göz çukurlarında ?
ki ölüm gelmeden ölüyorum defalarca
ıssız bir sokak gibi kalbim şimdilerde
gecekondu gibi yükselen kederlerimin
gölgesinde nefesleniyor bu şehir
yalnızlıklar üşüşüyor saç diplerime
kırık göğsümün bir yanı
eksiğim pas tutan yerlerimden
sensizlik temalı resimler çiziyor yüzüm
gidişinle abdest alıyor hüznüm
ne vakit yeniden sevmeye koyulsam seni
kabuğunu terkediyor yaralarım
ve ne vakit gelmesen sen
yine kanıyorum tüm heveslerimden..