AĞLADIM
İmkansız olan ne varsa
o ’ nun adına ... _____________ Şu koskoca ömrümde, gerçekten sevilmedim Hayata doyamadan, bittim diye ağladım Bir kerecik göğsüne, aşk ile serilmedim Kaderimi kıyımdan, ittim diye ağladım Kendi ellerim ile, kendi sonumu yazıp Diyar diyar dolanıp, bahtın gizini çözüp Aşk ile gözlerinden, kara sevdayı süzüp Kanıma karıştırıp, içtim diye ağladım Engel dört bir yanımda, tutsak duygular dolu Güç bela sabır ile, aşar iken her yolu Acıyor hep yüreğim, sızlıyor gönül teli Hayır olmayan düşe, düştüm diye ağladım Karartıp odaları, meye vurunca başı Aklıma geldikçe yar, zehir edip her aşı Hayat denen bu yolda, kalpte hazin telaşı Çekilmeyen her derdi, çektim diye ağladım Vurmadım yollarına, ayağı bir cesaret İki elim kördüğüm, her halim bir esaret Ölüm kokusu her yan, her şeyde bir kasavet Vuslatı uzaklara, attım diye ağladım İsimsiz mektuplara, adres bulmayışıma Yare sadık bir yürek, yaren olmayışıma Kaderimin önünde, dimdik durmayışıma Boynumu çaresizce, büktüm diye ağladım Kurudu dallarımda, açan güller zamansız Bağrımda bir yara var, kanar durur amansız Bu ayrılık çok acı, dine gelmez imansız Dünyada ahirete, göçtüm diye ağladım Kahır dolu her sözün, nasipsiz varisiyim Bu divane hallerin, en has avaresiyim Yare uzanan yolun, dağların delisiyim Vuslata hasretleri, kattım diye ağladım Şifa onmaz yaraya, tuz basıpta dağladım Coştum deli öfkemden, çile çile çağladım Boynumda dert ilmeği, dua ile yağladım Zamansız güneş olup, battım diye ağladım Cam kırığı gibiyim, kendimi kesiyorum Divane rüzgar gibi ,vakitsiz esiyorum Hayata resti çektim, eleği asıyorum Artık kan kusuyorum , bittim diye ağladım Kapatıp perdeleri, saklanınca kendime İçimde kahır coşar, sığmaz oldum bendime Düşerdim yağmur olsam, usul usul yurduna Vuslatı hasretlere, sattım diye ağladım Gülşah Gayret Tekirdağ _ |