İSTANBUL SEVDİĞİME İYİ BAKSen yoksan her yer İstanbul .. .../ Gecenin sancısı kesiyor bileklerimi aktığım yer boğaz daha sen ellerimi bile tutmadan tutunmuşum dalgalara gel kurtar bu düştüğüm sensizlikten İstanbul beni yutmadan Onca korna sesi arasında hala kulağımda avaz avaz seninki bu kadar mı ölüme mesafemiz,kısa ,ufak, anlık ... bu kadarcık mı ? Kelimeler cümlelerimin boğazına çöreklenmiş anasız duyguları çekeliyorum eteğinden kimse duymuyor çaresizliğimi bir bassam harflerin üzerine neler diyeceğim biliyorum, yine yazdıklarımı baştan sona sileceğim ... İstanbul denizleri içmiş benden daha avare gece benden habersiz azıcık gözlerimi kapasam kokun burnumda süzüleceğim şuracıktan Haliç’e, sessiz sessiz ... Her imgesinden hüküm yemişim efkarlı şiirlerin affı yok! ateş eden gözlerin üzerimde pusu kurmuş saatler gittiğin vakte durmuş Anlamıyorlar çaresizliğimi dirseklerimi çürüten bir masada yokluğunu yudumluyorum yalnızlığım varlığından çok daha samimi gittiğin yolu adımlıyorum Affetmiyor gözlerim sessizliğimi ağlıyorum ağlıyorum ... Ne kadar haykırsam da Senden artan kalan boşluğa ’sevmedim’ diye o kadar ufalanıyor yalan söyleyen yanım Hiç bir masal acı bitmedi, hiç bir çocuk süt içmeden ölmedi hiç bir seven sevdiğini söyleyemedi hiç bir beklenen gelmedi vaktiyle hiç bir gece unutmadı sabah olmayı Sen! Etimden canımı soyan duyguların asil efendisi Sen şiirlerin ıssız senfonisi Sen yüreğimin gün görmeyen yanı Sen canımın hiçbir anına ortak olmayanı daya alnıma sensizliği çek vur beni gözlerin içmezse Haliç içer cesedimi Söyle şimdi! bu kadar mı kolay pes etmek bu kadar mı basit ardındakini yaralı bırakıp defolup gitmek git demesem bir vakit daha soluklanıp kalbimde yine terkedecektin sorgulasam kalbini ne diyecektin? İstanbul martıların bile ağlak benim gibi yarin hangi denizin suyunda taramış ta saçlarını döktün gamını ben gibi ulu orta Bırak ta ağlayayım bir kenarında öylece beni en iyi sen anlarsın bırak aksın içimin kiri gece aleni ben zifir sen kalabalık Kaybedersen gözyaşımdan tanırsın Mutlaka kaldırır yerimizden biri mutlaka fazla gelir kederimiz birine ... göçeceğiz birazdan affeyle Sende kalsın insanlık affet ağlak martıları akşamında emziren İstanbul sende kaldı sevdiğim iyi bak İyi bak İstanbul Sende kalan yarıma iyi bak ... Gülşah Gayret Tekirdağ |