DENİZ
Ne deniz, deniz
Ne ben bir balığım Tek ebedi dostum Yalnızlığım /... Mavi teniyle hırçın deniz Nazlı dalgaların kalmış dudağımın kumsalında Öp yalnızlığımdan Hangi kentin bahar kokusunu getirdin yine O hep yabancısı olduğum uzak limanlardan Hani diyorum; bir duble rakı alıp Bir ısırık tadında sinsem yanağına Boğar mı beni hoyrat yanın ... İkimizi sıkı sıkıya tutan o masmavi gök Islanmış hüznünden dün gece Ay nasıl da yalın... Saçaklarımdan damlıyor haşarı yağmurlar Üstelik sarhoşum tanıdık geliyor kalbimdeki kırıklık boynumu büktüm sakla beni benden herkes beni terketti Ağaçların tüm yaprakları bile kusuyor Eylül’ü şimdilerde Nazar ederek üzerinden Ayaklarımı ısıran bu narin kumlar Örtmüyor mu üstünü hıçkırdığın geceler Sarıyor mu acını çekiliyor mu hicran sahillerinden ? Daha çıplak yıldızlar Arasam ayıklasam Sıyırsam en parlağını içlerinden Yanıyor yüzüne dokunmayan ellerim ihanetimden Bu semtin sahipsiz çocukları iyi bilir Uzak kıyıları özlediğimi Gülüşümle titrettiğimi herhangi bir yüreği kağıttan kayıkları nasıl yolladığımı kucağına bırakıp Darılmayasın sakın; Çünkü; Herhangi bir vaktin bilmem kaçıncı dakikasında Seninde yüreğin bir serçe kadar narin dökülüvermişti üzerime Kanatların vardı senin deniz Çırpınıyordun avuçlarım arasında çaresiz Artık kızmıyorum , küsmüyorum, Sığınmıyorum suyuna deniz . Balıklarınla bölüşeli seni, elimi eteğimi çekeli sahillerinden Daha mutlu yakamoz ,tüm şarkılar alabildiğine hissiz Dolanıyorum kendi gölgemin eteklerine takılmış Çöl yanığı kokuyor suların, korkmuyorum Davacın olmuş emzirmediğin martılar malumun olsun Bu şehri bir daha sevdir bana Bildiğim ışıklı evlerde ağıt yakılmış hep Aklımda inatçı bir türkü Kıyında demleniyorum nakaratı dudağıma asılmış vatanından kovulan balık gibiyim Üstüme çöküyor aniden yalnızlık Tutar mı ellerimden suların deniz ? Gülşah Gayret TEKİRDAĞ _ |
sevgiyle güzellikle...