Ne deniz, deniz
Ne ben bir balığım
Tek ebedi dostum
Yalnızlığım


/...





Mavi teniyle hırçın deniz
Nazlı dalgaların kalmış dudağımın kumsalında
Öp yalnızlığımdan


Hangi kentin bahar kokusunu getirdin yine
O hep yabancısı olduğum uzak limanlardan


Hani diyorum;

bir duble rakı alıp
Bir ısırık tadında sinsem yanağına
Boğar mı beni hoyrat yanın ...


İkimizi sıkı sıkıya tutan o masmavi gök
Islanmış hüznünden dün gece
Ay nasıl da yalın...

Saçaklarımdan damlıyor haşarı yağmurlar

Üstelik sarhoşum
tanıdık geliyor kalbimdeki kırıklık
boynumu büktüm sakla beni benden
herkes beni terketti
Ağaçların tüm yaprakları bile kusuyor Eylül’ü şimdilerde

Nazar ederek üzerinden

Ayaklarımı ısıran bu narin kumlar
Örtmüyor mu üstünü hıçkırdığın geceler
Sarıyor mu acını
çekiliyor mu hicran sahillerinden ?


Daha çıplak yıldızlar
Arasam ayıklasam
Sıyırsam en parlağını içlerinden
Yanıyor yüzüne dokunmayan ellerim ihanetimden


Bu semtin sahipsiz çocukları iyi bilir
Uzak kıyıları özlediğimi
Gülüşümle titrettiğimi herhangi bir yüreği
kağıttan kayıkları nasıl yolladığımı kucağına bırakıp

Darılmayasın sakın;
Çünkü;

Herhangi bir vaktin bilmem kaçıncı dakikasında
Seninde yüreğin bir serçe kadar narin dökülüvermişti üzerime

Kanatların vardı senin deniz
Çırpınıyordun avuçlarım arasında çaresiz


Artık
kızmıyorum ,
küsmüyorum,

Sığınmıyorum suyuna deniz .

Balıklarınla bölüşeli seni, elimi eteğimi çekeli sahillerinden
Daha mutlu yakamoz ,tüm şarkılar alabildiğine hissiz

Dolanıyorum kendi gölgemin eteklerine takılmış
Çöl yanığı kokuyor suların, korkmuyorum
Davacın olmuş emzirmediğin martılar malumun olsun


Bu şehri bir daha sevdir bana
Bildiğim ışıklı evlerde ağıt yakılmış hep
Aklımda inatçı bir türkü
Kıyında demleniyorum nakaratı dudağıma asılmış


vatanından kovulan balık gibiyim
Üstüme çöküyor aniden yalnızlık
Tutar mı ellerimden suların deniz ?







Gülşah Gayret
TEKİRDAĞ




_