/ KENDİME BENCİL YAŞAMAK /Şiirin hikayesini görmek için tıklayın /Oysa dedim dostluk yürektir diye /
Kimse erişilmez değil diyerek kendime bencillik armağan edişim /
Adıma şiirler yazdın kendinden korktun
Koyamadın yürek sevgini ortaya Meğer hiç sevmemişsin dost dememişsin Demek Zaman doğru değilmiş kimi zaman çocuk oldum, kimi zaman olgun bir dev çınarın Gölgesine sığındım sen diye Vaz geçemedim belli ki alışkanlıktı Yan yana yürürken gözlerin gözlerimde Şehla bakışlarıma hastaydın Dokunmaya kıyamayan ellerin Anla Ben sana küstüm küstürdün Ve Gittim Ben aptal Sen akıllı oyunu oynadın Kapı arkasına saklanan çocuklar gibi Kaçamak sözler susmuş sanki lal olmuş dilin Amaçsız duygularına melek mi olmuştum Düşleri zehir ettim yudum yudum içmek üzere Dedim ki Dostluk öldü Dostun öldü Çünkü ben dost ateşlerinde yanmaya alıştım Sen yanamazsın alışmışmış sevgi seli sözcüklere Kendimi Hiç anlatamadım sana Hadi bırak Git Söylemek isteyip te söyleyemediğin Sende saklı kalan hangi hatıran bilmek istemedim Kaçamak cevaplara son dedim Sonrası Kendime bencil yaşamak Olmadı be dostum Sana Sevdiğin şiiri hediye bıraktım ÖYLE İŞTE ! Kendimi seviyorum--- |