Bazen aşk, gizlice sevdirir ya da bazen de, gizli gizli öldürür. bir insan İçinde anlatamadığı duygular ile uzaktan veya yakından gizlice saklısıyla içinde severken çok şey ifade etmek ister, Kötü olan da bu aslında içindeki dahil kimseye duyuramaz haykırışlarını. Bazen de farkında olamaz, içindeki/ iyi mi kötü mü? mutluluk mu, hüzün mü?, aşk mı/ zehir mi?

Zamanla düşer içinden eksik kaldığı yanları, zamanla ya biter ya da gider ona doğru olan sıcaklığı. Ama illa bir gün anlar içindeki gerçek olanlarını.. Aslında sonunda kırılası o kadar çok şey varken hep kendimiz kırılmıyormuyuz, bu ayrı bir konu desek de, sonunu hep hayra yorup ya kendimizi avutuyoruz ya da içimizdeki acıları kendi kalbimize unutturuyoruz.

Kısa anlamlı çok güzel bir eser. Bir çok insan kendinden bir parça bulabilir diye düşünüyorum.

Bu güzel şiiri yazan değerli kalem daimi olsun dert görmesin..


Saygılarımla,


Mawish

Sevgili ustam, duygu yüklü dizelerdi, hüzünle karışık keyif aldım.
Hatıralarımız da derin izler bırakanları sıraladığımızda, içinde sitemden çok kahır olan ama buna rağmen yine de pişmanlık vermeyen gizli zehirler değil midir ömür dediğimiz sayılı günlerin tuzu biberi...
Çok hoş, çok güzeldi, büyük keyif aldım.
Emeğinize, yüreğinize sağlık.
Sevgi, saygı ve selamlarımla, esen kalın...

"unutmak kelimesi "un" dan çıkmış; bildiğimiz un, hamurişi.. unutmak için un ufak etmek gerekiyormuş. Birini bütün olarak unutamazmışın zaten öyle pat diye unutamazmışın. Yavaş yavaş gidermiş.. yavaş yavaş unuturmuşsun. gözleri, kaşı, burnu, kulağı, sesini yavaş yavaş.. unuttuğun zaman da o kişi olmazmış, hatırlamazmışın.. sonra unuttuğunu unuturmuşun. her gün ne zaman unutucam diye soruyom ben kendime, her sorduğum zaman da herşeyi yeniden hatırlıyorum ben..daha net. unutamıyom ben."
Behzat Ç.