Sınır çizgisinde yine sabır
Değirmen taşı misali inlerken yüreğim
Döner durur üzerimde bela çemberi
“Yaz gününde temmuzda”
Firarına apansız donup kaldım
Üşüdüm iliklerime kadar, üşüdüm mevsim sanki zemheri
Neler geçti bilmem aklından
Ben geçerken bir hayal gibi gözlerinin ucundan
Bilirim dönmezsin geri
Durma benliğimi benden soyup da git



Güneş ufuktan hüzünlü doğuyorken
Yağmur yağıyorken sulu sepken yollara
Gözümden süzülen mütevekkil yaş gibi
Sahrada unutulmuş kadim bir efsane
Kum denizinde girdap
Unutulmuş bir kabristanda taş gibi
Şarkılar söyleyerekten
Yürekten gülümseyerek
Ruhumu bir başına koyup ta git



Ben, rüzgar deli dolu üzerinden estikçe
Med cezirlerle örselenmiş
Kusursuz bir bekleyişle kumsaldan silinmiş iz
Sen martıların çığlık çığlığa uçuştuğu
Dalga dalga, köpük köpük
Yüreğinin elverdiğince mavi deniz
Sal fırtınalarını kasırgalarını üzerime
Yada gönder hafif bir meltem
Yavaş yavaş dalgalarla sinemi oyup ta git



Soluğum sıkışıp göğsüme,
Sallanan bir mendille kolum kanadım düşerken
Ben, yalçın dağların bir veda ile oklanmış kartalı
Anlatılmaz bir vakıadır bu
Ne kelimeler yeter söze, ne ömür vefa eder
Ben kayıp çağların garip masalı
Arındırsın seni düşündürsün biraz
Avuç avuç,oluk oluk
Gözünü gözyaşımla yuyup da git



Kaç,dolu dizgin atlara binerek
Terkinde suskun bakışlarımı götürürken
Göçmen kuşlar ölsün bir bir saçaklarda
Bu gidişin müsebbibi beni say
Tarih tut takvim say ki
Her gün can vereyim kör bıçaklarda
Nefes nefes yudum yudum
Mey misali
Zehrini yüreğime yayıp da git


Kırılan dallarım, toprağa küstü
Benimki sevdaydı, dert, altı üstü
Kalbini başına çal deyip de git

Muhammed Mehmet GÜL