büyüdüm
çiçekli eteğimle koşuştururken
çocuktum, çiçektim, renk toplardim demet yapardim.. kuşlara şarkilar söyler güneşi avucumda saklardım.. dedimya! duymadınız mı? çocuktum.. düşerdim, küserdim, üzerdim bir sakıza tav olur, bir kuzuya yar olur, gökkuşağına salıncak kurup ay ışığıyla ip atlardım... Bir şey oldu sonra büyüdüm sanırım. eteğimde çakıl taşları taşıdım. yüreğimde uçsuz bucaksız boşluklar. kor ateşlerde ip atladım. çiçekleri bozkırlarda topladım dikenleri battı hayatın... kanadım , kan- dım, kadındım.. sardım,sarıldım...koştum.. yoruldum. şimdi dağlara serptiğim yüreğimi toplama vaktidir. çocuk yanımı yanıma alıp yaşlı ruhumu arkada koyup çalınan tüm renklerimle bir demet yapıp kayıp sevgiliye sunma vaktidir... |
hangi gün bilmiyorum
büyümüşüm...
demiştim ben de bir şiirimde.
Hep bi şeyler oluyor ve kaçırıyoruz hayatı
ıskalıyoruz o en çok sevdiğimizi
kalbimizi hiç gibi harcayarak.
ah gelse köşeden şöyle bir cuma akşamı...
Çok sevdim şiiri.......