Su 154-Özlem - Papatya Falıonu deyodum İmine Hanım da Allahı ver hinci tam bi şe(hir)rli, tilan tilan tam bi ha(nı)m(e)fendi ya da o zamannar; bana ö(y)le geliyodu gari orasını bilemecen gönülün dediğine toz gonmazımış gönnüyün düşdüğünde gusur olmazmış belki de ö(y)le bişii işde belki dee ..? ne bileyin ben.. ha! İmine deyoduk; hu ankı aklımınan ne bileyin onu kimselere vermeye gönlüm olmazdı o da .ikdiroldu ğetti de bilemecen valla eyi mi etdi bu; köyde kimseyi beğenmedi goya “şe(h)ere varcan” deye ”mamir garısı olacan” deye hasba..! eyi etti gari, vardığı da bobamlayın hasdalıklı bişiy zati eyi bişiy olsa kendi köyünde gız mı yoğudu kendini de yakdı beni de..! hemi de nassı! ha; beni ki… benim yüzümden getdi deye düşüncemem neneyen habarı mı var habarım mı yok valla neyise de işdee o(ğ)lak-guzu ğütmeye filen ğetdiğmizde elbirlik bobaçca falında filen bakıyoz ya gari akrannarına beniki hep İmine çıkıyo taha dorusu ben her sefte sırf İmine’yi dutuyon hani işde bi yaprak goparıyon İmine ötekinde hinci adı ilazım deği meselaki aşa bi da goparıyon işdecik deyelim nezire ya(h)utda fadime sonura tekrallayon gene imine, aşa, fadime işde öyle aklın sıra havas olabileceğin akranın yaştahkı gızların adını tekrallayıp duruyon son yaprakta kim çıkarsa “onu alacan” demek yani “gurra” gurra çekmiş oluyon gerçi hiş biri bizi beklemedi hepisinin bizden önşe düğünü oldu da nerdeyse çocukları etişdiydi gayınna oldular biz evlenesiya ya o ayrı bi me(v)zuu orayı garışdırmayan garii Allah var birez de biz mırın-gırın ederkene ”armıdın sapı-üzümün çöpü” hesabı geş galdık epiyli bi(r) neyeyse hanı “akıllı o(ğ)luna gız beğeneyin derkene deli torununu esgere yollarımış” dedikleyin aynı mitli o hesap işde bi dee benim gafada iki burgalaç[1] var biliyonuz mu “-iki garı alacan o(ğ)lum valla” deye deliganlı abeyler e(ğ)lendileridi güçcüğükenden o yüzden her e(ih)timala ğarşı ben de İmine’yi elde bir dutuyon ikinciyi de bireş güçcüklerden sıralayon ku.. nolur-nolmaz emme; Allah var ne bu Gara Hava ne de bu Kel Haçca olacak şetdeli bobaçcadan fal çekerken de, beliklediğim İmine’den sonurakınnarın, yani; İminenin yedeklerinin içinde olmadı hiç biri eğerine aklımın ucundan geşdiyse namerd olayın köpek olu(r) ürerin.. emme gel de hinci hu hale bak ne yanna bakarsan bak biciklerinden önce gözleri “ben buradayın Memed” deyo biciklerini insanın gözüne gözüne kendilerini gözlerimin içine içine sokuyo vay oraspılar vay şaşdım galdım valla billa de deycem anam ıramatlık nası fe(h)metdiyse feyillemiş gretik durumu emme neyeyse verip-alıp inkar ediyon ben de altdan aldı üsden savırdı, höyle dedi böle etdi ı-ıh, olmadı.. Kel Haçca’yı da Gara Hava’yı da ele vermedim.. emme hinci Özlem dese !?.. de se ya Özlem! “ala geçim çit doğurdu bolartdık südü yoğurdu ana bana bi hal oldu ana beni eversen ya evermezsen gebersen ya” [1] burgalaç : burgam, girdap bicik : meme, meme başı, ana bebeğine bicik verir. |
Çocukluk ve genclik döneminde yapardık papatya falını
Mükemmel anlatım ve usta kalem........Kutluyorum hocam
Yüreğine sağlık saygılar