Sancılı Düşünceler...
Yağmurlu bir akşamın
Sürgün yolcusuyum bu şehirde Dilimde çelimsiz sitemler Gök yarılıyor Yollar ıssız Ve ben ilk defa korkmuyorum!... Kaldırımlar adımlarıma rehin İçimde kopan kıyamete aldırmayacak kadar hissizleşti bedenim Kalbime mıh gibi çakıldı gerçekler İmkansız bir aşkın öyküsüne gebe kaldı ruhum Değiştiremedim hiç bir huyumu Biraz küstah Biraz pervasız Ben buyum! Milyonlarca ağıdı lâl eyledim nef/e/sime İliklerime kadar çöreklendi kalp ağrılarım Yar’in derdinede çare bulamadım Hiç söylemedim ama İç geçiriyorum yaşayamadıklarımıza Huzur sendin oysa... Hayatım karmakarışık bu ara Beynim duygularıma kan kusuyor Şimdi bize dair ne varsa Hazin bir öykü Unutulmaz masal gibimi anlatmalımıyım Oğluma, kızıma? Bitap düşen benliğime aldırmadan Yükümü alıp gitmeliyim belkide Kursağıma takılı kalan bütün uktelerimden Kendimden vazgeçip Ayak bastığın bu koca şehri terketmeliyim Ya da dur İstersen uyanayım bu kabustan bebeğim Yüreği Sürgün// Kevser Baysal Köln |