Hayat ölümün kıyısında Yekta
Burnumun dibinde sancılı kaygılar
Dirhem dirhem eksiliyorum
Sen bana hangi telden çalıyorsun Yekta
Yitirdiğim hayaller gözlerimin buğusunda uçup gittiler
Sende onlar gibi ahkâm kesiyorsun

Bir zamanlar gülüştüğümüz bahçeler cenneti andırırken
Sinemin üzerinde hüzün demliyorum şimdi
Bari sen anla sukûnetimi Yekta

Üstelik,

Düşünceler,

Ahh bu beynimin ücrasına yerleşen düşman düşünceler
Şizofren serzenişler
Bulanık akan nehir gibi, hasta etti tüm hücrelerimi
Bir daha sevme arzusunu aldı götürdü yüreğimden
Ve artık saçlarıma dokunma ihtimali kalktı üzerimden.

Yıldızlar diyorum Yekta
Ne kadarda yakın yeryüzüne bu gece
Bulutlar aksine kapkara

Kalbimin harına beter bir yara...

Ruhum,
Yarin gözlerinde kaybolmaya müptela

Çıldıracağım,

Hiç bir lugat
Lisanımdan anlamaya yetmiyor Yekta

Gözlerimi yumduğum gün
Bari sen beni anla!


Yüreği Sürgün // Kevser Baysal
Köln, 17 Ağustos 2014


Şiirime güçlü yorumu ile ses olan sevgili Erdal Sarıgöz Bey’e teşekkürlerimi sunuyorum..