Göğün göğsüne yaslansam
En siyahî kanatlarına assam yüreğimi
En şiddetli rüzgârlar parçalasa yaralarımı
Dökülse avuçlarına köz köz
Hangi çizginin sınırında öpersin sen kokan saçlarımdan?

...Daha dün gibiydi
Benim sana çocuklar gibi koşmalarım
Senin bana şiirler okumaların
Nasıl da bir coşkuyla doğrulurdu yüreğim
Dans ede ede seni kucaklarken...

Yaşadığımı hissediyordum içimi sararken
Eşsiz sev(g)in
Soluğun bile yüreğimde aşkla mayalanıp
Can katıyordu alyuvarlarıma, akyuvarlarıma
Kilometrelerce uzaktayken
Işık hızıyla sana ulaşıp
Beş dakikalığına da olsa
Seni görebilmek için
Neleri feda etmezdim ki
Bu sevda yolunda...

Bu kadar çok severken seni
Gitmek mi zor kalmak mı?...
Diye dövünürken yüreğim
Beyhude geçen yılların yorgunluğuyla
Aşkının sihrinde yıkanırken tüm uzuvlarım
Çok çaresizdim, çaresizliğimde
Ne senden gidebildim!
Ne de sende kalabildim!

Belirsizlikler, çelişkiler
Hep bir başıboşluk sarmışken dört yanımı
Hayat oyununda sobelendim
Kendimden gittim
Ulaşamayacağım en küçük
Meridyen ve paraleller arasında kayboldu benliğim...

Başımı yorganın altına çekip ağlamıyorum artık
Her şeyim aleni
Zırıl zırıl kendimi kaybedene kadar ağlıyorum
Seni sevdiğimi herkes biliyor
Dağlar, taşlar, bayırlar
Kurtlar, kuşlar, çiçekler
Yağmur, kar, fırtına
Güneş, ay, yıldızlar
Mars, Merkür, Venüs
Diğer bütün gezegenler bile
Bu sevdama eşlik ediyor...

Korkmuyorum senin gibi
Sevmekten-sevilmekten
Utanmadan haykırıyorum
Seni ne çok sevdiğimi
Ta ki b/ayılana kadar
Yaşamak o kadar zor ki
Sensizlikten ıslanırken yüreğim
Nefes alamamak gibi
Yaşamayı unutmak gibi
Aslında yaşarken ölmek gibi bir şey!

/Aşk limanından Nâgehan-i bir ceset sonsuzluğa uğurlandı!../

Nagihan ERGÜL


Şiirime nefesini üfleyen kıymetli hocam Ahmet ORMANCI’ya en kalbi teşekkürlerimle…