Kukuman kuşu misâli ruhum
Kırılgan kalbimin hıçkırıkları
Delip geçiyor bütün meridyen ve paralelleri
Parmak uçlarımı sarmış cansız kelimeler
Oysa ki ben şiirlerimi kollarını iki yana açan
Çocuğun masumiyetiyle yazmaya ant içmiştim
Biliyorsunuz

...

Avuç içlerimde anne kokusu sinmiş mayıs çiçekleri
Güneş tüm ihtişamıyla gülümsüyor göz bebeklerimde
Tomurcukları gamzelerime ulaşan Çin karanfilleri
Bu çetin kışı da atlattık dercesine coşkuyla selamlıyorlar babamsız baharı
Ağlamak sana yasak diyor sanki iki beyaz kelebek
Nabzımı yokluyorum ara sıra
Kırağı yağsa da hüznümün do perdesine
Rengârenk notalarla besteliyorum kalan hikâyemin şarkısını
Aşksız başımı kaldırıyorum binbir umutla


Haklısınız diyorum ömürlük kelebeklere


Ağlamak da
Ölmek de
Yasak artık bana


Yasak




(Not: Doğrusu kukumav kuşu .Rahmetli annem kukuman kuşu dediği için öyle yazmak istedim .O’nun anısına...)

nagihan