Sesimin ahını almadan önce
Uyuyun son uykunuzu. ..

Küstüğüm,
Sustuğum,
Gönüllü yandığım,
Dilimde yorduğum ne varsa
Gecede
Bil ki gece, külün dumanının konuştuğu lisandır.










Ayna yorgunuyum ben
Beyazın benimle işi ne
Saçma sapan kıyafetler giyinip
Yağmurlar da ıslanırım
Hiç tanımadığım harflerin sokağında sabahlarım kör kütük
Hiç gidilemeyen yollar ekerim toprağa
Yolu hoyrat, yolcusu sakat.




Her sabah ayak ucuma seslenirim yalandan
Çünkü sadece yastığıma küsecek gücüm var
Geceme bağıracak cesaretim
Bi sakallarının beyazını özlerim, bi de kuşları sessizce
O kuşlar ki,
sen gibi dokunuşları alabildiğine orman.



Tanrım gördün mü?
Masallardan sürgün edilmiş bir yerdeyim ben
avuç içimi güneşe sattım üşürken saçlarım
o çok eskiden öpülmüş avuç içimi.




Bu şiir değil saçmalık!
diye bağırıyor biri
duyuyorum ayak seslerini.






Susun!
Bilin ki,aklım kendime yâr değil bu aralar.

Sesi oyun bozan adam
Bil ki, zihninin koridorlarında koşuşturup duran kız çocuğu bendim.
Ve biliyorum ki, saçlarımı şımartan rüzgar senin ellerin.






Birgün
Susuşumun renginde açınca bahçelerinizdeki çiçekler
Sakın korkmayın koklamaya ...



Sesi oyun bozan adam,
Sana uyuyup da uyanmayasım vardı benim
Sesinle geçerken okyanusları parmaklarımın ucunda
Hiç incinmedim.
Hadi nefesinle yıka beni gitmeden
Ve onlara deki,
Külün hakkı hep közde kalır. ..