Su 133-Özlem Köye Geldiişdeee… tam da o ğünnerde, Gariboğlannar geldi köye Taygeldilerin Kel Ağa’nın damadı sizin annayacanız Özlem gil[1] Özlem de… Özlem.. hani hanı “her gözelin bi bozarı varımış” ya bana da galı(r)sa; hani, her şeyde bi deği(l) bin gusur bulurun evel Allah da Özlem’de ı ıhh yok valla.. yok! Valla billa şartlar şart ossun yok iki ğözüm öğüme aksın Allah öğmüş yaratmış bi dene işdee meleklerden maada ne zaman sokağa çıksam, gözlerim benden habarsız Özlemin olabileceği yerleri darayo darayoo! darayo.. emmeee valla-billa bi ben deği herkeş birbirinden saklı Özlemin hayalını guruyo farkında olmamıyın len hiş, eşşek gibi farkındayın tabi emme arın bokuna[2] irenk vermeyoz, hani şeytana uyuvusan; bela bakıp, göz edip duru bişiy olsa da bi ortalık gızışıvısa da ötekini kim vurduya havale edivise herkeş birbirine hınşlı herkeş gav çakma(ğı) gibi dutuşuvucak yer arayo en birinci de ben! ben elde bir tabi.. Allah yaratdı demecen elime kim düşerse bildiğin üçüncü dünna harbi gapıda.. ta öyle emme… Allah var!! o değilden, usul yollu kimse kimseye daklaşmayo[3] hiş birimiz başga hiş bi kimseye de hiş bişiy demeyo kimse kimsenin ala(hi)yında atıp dutmayo!, o hunu dedi, bu şunu dedi-ğoduları da palavraları da hiş kimsenin gaala(e) aldığı filen yok.. o(ğ)lan anaları; aklısıra ötekinnere gözdağı veriyo seni ona, ötekini berikine fitleyo.. kendi oğ)lunun esamesini okumayoru öğüne gelene gaz veriyo, ıvgalayo, fışdıklayo ortalığı velveleye veriyo emme naçar.. sizin annacağınız; kimse harbe müsebbip olmayı göze alamayo tüm deliğannılar! elbirliğiz dedi-ğodudan uzak, hani kim ne derse desin onnarı dinleyen, dediklerini annayan gaale alan yoook şükür.. hiş kimse de hu lafın nerden türediği, işin aslı esasının ne olduğuğu derdinde de değil, herkeş biliyo ku aslı esası yok! emme herkeş, öteki herkeşi zolda zıfır burakma derdinde herkes gafasını dakdığının üsdüne yörü(ye)cek köy cahan harbi an meselesi tabii… benim Musduğa attığım havayı saymazsan yazık “-valla dünür file yollamadım” deyo emme -osdurmasa kokmaz- de(ğil)mi valla eyi de oldu fırsant bu fırsant herifi safdışı bırakdık herifin ömrünce bi(r) ta(h)a ordan geşmediğine eminin yanılıp yenilip geşdiyse bile hala ümüğünün sıkıldığını hissediyodur. netçe.. biz zengin çocuğu belasını da öyleynen savışdırdık Allah mafaza “-heyt len” file deyvicek var ya.. belaya garılıp galcaz..! Allah Allaahh! bereket versin Alla(hı)m sevgili guluymuşuyun bereket Musduk inkar geldi de herifi bida(ha) da o yollarda görmedim zati bi de aklıma “zavallının ordan geşmesi mezbur da niza bela çıkmasın deye başga yerlerden gediyosa” ayıp edtik valla, hak var hukuk var gapı ğonşu deelise de aynı mallenin çocuğuyuz bayramdan bayrama da olsa ebemin yana geli ğederler maayilecek bi dee; ne de olsa yaşca-başca bizden ilerde Allah var bizi gollamışlığı da çoğ oldu ben onun okuduğunu bile bilmen kader işde, o’da gaderine küssün neydeyn epap hinci heyvah desem var mı faydası olan oldu bi kere deligannılık ö(y)le bişiy işde o da tekerime daş gomaya gakmayvısaydı valla o arayer lafının aslı fesli var mı (y)dı hala bilmeyon do(ğ)ruyu ahretde mi sö(y)lecez hinci.. aman şeyimden aşşa gasımpaşa.. hemi de ben biliyon mu, ne bok yediğimi deliğannı olduk ya aklımız sıra o zamannnar öyle olcak zannediyoduk za(h)ar hatda ve hatdaa işin aslı hele bi Özlemin gulağına gedsin onun uçun elin adamına hava atdığım kim bili(r) nassı “hoşuna ğeder” deye “keyfden dört köşe” oluyon insan gözünü daldan-budakdan sakınmayo ö(y)le zamannarda aklımız bi garış havada…. [1] gil: ler lar gibi çoğul eki yerine kullanılır.. ev ya da aile kastedilir.. anamgil, teyzemgil, [2] arın boku: ar belası, hatır belası, namus meselesi, davranma mecburiyeti [3] daklaşmak: takışmak, kavgaya tutuşmak |