Yağmur Yeniden
kırıklarımızı toplar birbirimize bakarız
alevli elleri çekilir mavinin çekilir yağmurlar kurşunlara benzer öldürürken aşkı sevinir ağacın ıslanan yaprakları boş bir sayfadır hatırlanan şaşmaz olan o basit anın parmak uçlarında filizlenmesi gökyüzüne sarmaşıklar savuran duyuşun ötesinde gelir konar yanaklarına yeniden gülümseyen kelebeklerin neşesi karanlığın çiselediği aklımızı karıştıran harflere mağlup olmayan duygu tanelerinin sarılırken sevgiyi tetiklemesi bundan ve dilimin ucunda sana araladığım o sonsuzluğun tökezlemesi kaçırdığım bakışlarımdan gözlerinin arkasına fısıldadığım bu yağmur yeniden toprak kokusuyla uyanan bir çocuğun hayali camlarına konuk yalnızlığının heyecanına koşuyor seni izlerken. |
gülümseyen kelebeklerin neşesi"
tamamen çok güzel şiir (her şiiriniz gibi)
fakat bu iki dize...
nerelere götürdü beni..
hiç unutamadığım, unutamayacağım bir gülüşü getirdi aklıma...
hatta demiştim ki"
nasıl gülüyorsan böyle
yüzün kelebek vadisi"
gönül dolusu tebrik
saygı dua ile