Gitmek istediğim ne çok yer vardı
Bu şehir ayaklarıma dolanmasaydı

Tarihin çöküşüne tanıklık ettim
Bir devrin nasıl yanıp kül olduğuna
Eski yaşanmışlıklara takılıp kaldı aklım
Kırlangıçların yuvalarını bozduklarında anladım
Bizi göçe zorlayanlara
Sazımdan söküp attığım yaralı bir türkü bıraktım

Sonra bütün yağmurları bana getirin dedim sadece bana
Ben içerim çorak toprakların yerine
Söner mi içimde ki bu yangın bilemem ama
Ben yine de ıslanırım şairlerin yerine

Babamın kırık dökük sözlerinden öğrendim hayatı
Unutulmayı ,vefasızlığı insan gibi yaşamanın mümkün olmadığını
Biten her aşkın ardından şiir yazmayı

Biliyorum
O kömür karası trenler aldı gitti tüm iyi insanları
Zamana yedik düştü anlatılmaya değer hatıraları
Gidenler mahşerde buluşuruz dediler
Döneceğim diyenler ise hiçbir zaman dönmediler

Ne acılar çektiğimin ne önemi var ki
Geç olsa da anladım çekmekle bitmiyor dünya derdi
Gün gelir belki
Şair diye yazarlar mezar taşına Bedirhan’ın ismini