İSİMSİZ ŞİİRçabuk soldu mevsimler gün görmüyor güneşi ruhumun kitabında bulunmaz aşka ferman dudağımda ismin lâl, susmak şimdi tüm işi yoldaşımdır şarkılar,dizeler bana harman taş topraklı yollarda adımlarım vasıfsız yürüyorum ezbere aklımda sana gelmek kapkaranlık gökyüzü tüm yıldızlar ışıksız tek işi zifiriyi tutup önüme sermek sıcak bir tebessüme öylesi aç gözlerim isimsiz şiir oldun kalbimde satır satır öylede bir soğuk ki buz tutuyor sözlerim taş kesmiş bedenimi hangi mevsim ısıtır yağmur bile kıskansın sana gözyaşlarımı aklımın kıyısında kar boranlar kudursun bu sensiz sokakların kaldırım taşlarını ölesi adımlarla ayaklarım sustursun aşkın kanatlarında kaderimiz yanıyor her tarafta bir yas var tüm kapılar kapanmış geç kalınmış sevmeye zaman hesap soruyor saat kadranlarında anılarımız yanmış üşümüş karıncalar, boyun bükmüş martılar denizlerin tuzu yok,balıklar gönül koymuş senden geride küskün kırılgın hatıralar saksıdaki karanfil, al yapraklı gül solmuş gönlümün telâşına karıştın karışalı bende akıl bi haber boşuna yaşıyorum bunca elem kederi bir avazda aşalı göğsümde ağır ölüm soluksuz yaşıyorum ezber ettim adını, çıkma gönül evimden hasretin ellerinde razıyım savrulmaya ne olur bir an olsun şüphe etme sevgimden bir daha gücüm olmaz kül olup kavrulmaya ilk hücumu bu yalın bu sessiz saatlerin bu garip yağmurların işi ne penceremde sensiz yaşamak neymiş, ölümü iklimlerin nefes almak boşuna bu lanet cenderede kırılsın yazmaz ise sana aşkı kalemim dökülsün kirpiklerim gelmediğin yollara güneşin yası bugün ölümü mevsimlerin isimsiz şiir oldun vuslatsız sevdalara Gülşah Gayret Tekirdağ |
tek işi zifiriyi tutup önüme sermek,,
çok şiridi,