Geldik Bu GüneŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sonsuz saygılar olsun Hasan Hüseyin Korkmazgil’e
bu benim bu da benimleyim öyle alıştık ki birbirimize "acıyı bal eyledik"* ve "biz" olduk gitgide her şeye karşın zamanın su gibi akışında gülmek için küçük fırsatlar kolladık geçti aylar göçtü kuşlar ve gün günü hırçın k/ovalarken ayağını sürdü hayat tik tak tik tak tik tak ve fakat ulvi tutkular yerinde yoz saymalar bir mucize olmazsa eşlik eder bize ve ihtimaldir kıçı kırık bir laflama iki akıllı övgü üç serseri kafa sallama dört bunak kopyala-yapıştır beş mızmız surat asma ve sayısız çalıntı şiir ve ikazlar ve tecritler ve dedikodular dikiş atar edebiyata ne ne ne ne dedin suuss soorma dahası da var: fırfırlı dronlar ve hiroşima aşkıyla yağan bombalar ve soykırımlar ve toplu mezarlar ve utançsız açlık ve kanlı çocuklar ve biçare anneler ve işsiz babalar ve nice film izleyicileri ah ne çok acıyorlar ne çoklar... - ah ah vah vah çok yazık onlara allahtan bizden uzaklar allahtan bizden olmayanlar... beri tarafta oval masalar şatafatlı sofralar protokoller şik imzalar el sıkışmalar poz vermeler suikastler tutsak gazete/ci/lerden manşetler protestolar b/ilenmiş coplar tazyikli sular sabırsız kelepçeler s/üslü demeçler t/arafsız küstahlar iki yüzlüler cüppeliler çiyanlar vesaire vesaire ... diye diye bütün bir sene oldu dilim lal işte ben işte benimleyim işte biz "geldik bu güne"** *, ** Hasan Hüseyin Korkmazgil H. K. Dec. 2024 Sthlm |
Güney
28 Aralık 2024 Cumartesi 21:20:13
Kalemine münhasır bir temayla, bir dost bir arkadaş içtenliğiyle bir çay bir kadeh bir cıgara içer gibi, bir şiir daha dökmüşsün sayfaya; sıcak sımsıcak, sıradışı, içli, duygusal, gerçekçi, vefalı.
İnsan eksik bir sıfattır. Bizler hep kalabildiğimiz yer kadar içinde olduğumuz an kadar, bakabildiğimiz yer kadar kalabiliyoruz, oysa çok yakılarmızda nice acı hayatlar, korkukar, sevaşlar, sömürüler içinde yaşamak zorunda kalan, biraz daha yakınımızda geçim ve yaşam mücadelesi veren nice fakir fukura insanlar, emekçiler, işçiler, kıt kannat geçinen hayatın son demlerine varmış emekliler, hepsini geçtim işz ve güçsüzler, ihtiyaç sahipleri var.
Beni en çok ne etkiler biliyor musun: bazı insanların rutini olan konforlu bir yaşam, çoğu insan için bir günü bile gerçekleşmesi zor bir olasılık.
"Acı duyabiliyorsan, canlısın. Başkalarının acısını duyabiliyorsan, insansın" der
Lev Tolstoy.
Çabamız, daha çok insan olabilmek.
fevkalede bir şiir.
H.H. Korkmazgil gibi çok sevdiğim öznel ve protez bir Şair'e vefandan ötürü tebrik ederim. Selam olsun.