sevişerek yol alan iki sevgiliden başkası değil
ardımız orman ışıkları ile yıkanıyor
sıcak kanat seslerini işit
çatıyı onaranın kim olduğunu bilirsen
sessizce veda edecek olan güneş için
söz veriyorum
evler insanlardan daha küçük olacak

ayağını suya batıran denizi koşarak geçiyor
ona iki bulut öteden selam söyleyin
sarı boyaları çok yakışmış evinin duvarına
gülümseyişinde üzgünlüğünü tutan
yeşil ellerimi de verin
serin şarkılı yapraklar geçsin dudaklarından

gölgesi korkutucu sakat çocuk
ve onun üzülen annesi için
bu esintiyi başınızdan aşağı dökmek zorundayım
söyleyin babası da üzülmesin
nihayetinde
bütün kağıtlar solacak bir gün

uykunuzun sebebi arkanızda cıvıldayan kalabalık
hislerini yontup derin dereden su taşıyan
yorgun ihtiyarın gözlerinde
azmettirici bir hayal yaşıyor
soğuk duyguları serin rüyalarla yıkanan yolcu
uyanmak ister misin şimdi

eyvah
vakit durdu ilerlemiyor
havada süzülen zaman değil
açık maviyi sırtıma giydiren elleriniz
ve sizin turuncu gençliğinizin içinde
özel bir aşk dokusu var
dinmesin diye
arkamı dönüp söylemeli miyim size

acısını azaltmak için kendini seven savaşçı
parmak uçlarınla yüzümü okşayıp
onu bana getirirsen
söz veriyorum
evler insanlardan daha küçük olacak.