Geçti hayat iki nefes arası
İlimden yoksun beşer musalla taşında
Çıkmadı gafletten bir an irfansız başı
Günahı insanlığın ömrü yaşında

Taşınıyor omuzlarda ağaçtan tahtında
Sonra yükseldi iyi bilirdik nidası
Kurulmuş tek kişilik tabuttan saltanatında
Mirası paylaşıldı okunmadan salası

Değmez kahır çekmeye derdi dünya
Gitti bir anda kahredeceği yere
Adı insandı lakin cismi şeytana maskara
Açıldı yer kondu omuzlardan kabre

Malayani olmuştu maneviyat fikrinde
Mal mülk endişesi kalmış donuk yüzünde
Münker Nekir gelip karşısına gerildiğinde
Rab’in adı hatırlanmaz oldu dilinde

Başladı kemiklerini sıkmaya azap
İnledi toprak olayım diye
Yılan çıyanlara oldu ahbap
Kapandı rahmet kapısı feryatlar nafile

Bir ses koptu geceden… Ey insan, uyan!
Açıldı gözleri… Allahım! Çok şükür ki rüya
Döküldü dudağından, yok artık Rabbim Sana isyan
Alnı ağlayarak secdeye vardı ilk defa.