Uçsam Diyorum...yine dar gelmiş bedenim, kabına sığmıyor tenim kumaş kesiği teyel-ini atıyor bir bir gömdüğüm tüm geceler fışkırır zihnimden yüreğime karanlık, fışkırır yollar toz duman yollar ekmek kırıntısı güneş, dağın arkasına saklanmış her yer buz boran avuçlarımda kalan, hiçlik sokağında kaybolmuşum içim, sönmüş sokak lambasına yaslanmış yalnız /korunaksız sallanır gecede sokak kedisi gibi kıvrılmış içine azıcık yemek, biraz da su konsa bir içim açılır göz göz olmuş karanlıklar uzaktan bir güneş çalsa tenime buzları çözülse karlı dağların çözülse diyorum dövse rüzgarları kanatlarımı acıtmadan yağmurlar yağsa dik yamaçlarıma sonra da; ebem kuşağı altında uçsam diyorum uçsam, göçmen kuşlar gibi ki; kanatlarım uçmaya meyilli, uç uç böceği oysa; her akşam çekilir gecenin suyu Ümmü AŞCI ÜMA |
Gönlümde uyandırdığı bonus etkisini düşünüyorum da
En kara bi ses bile sizin kaleminizde ak bir sese dönüşür anladım
Şiirlerinizin tamamı tüm içtenliğimle söylüyorum o evsafta
Büyülü bir aynadan süzülen illüzyon
Algıya istediği şekli, yönü veren güçlü kalemi kutluyorum.