o gün üçüncü sayfanın içinde durduk
tartışılmaz olanın bitirdiği bütün sonralar ve eskiler için
veda etme vakti geliyor diyen zamanın
bir adım daha sonrasını düşündük

artık bütün köprülerden beraber geçiyorduk
eğilecek olsam gölgem
ve ben senin için bir hakikat trajedisi veya değilim
sonsuz kıratlık elmasların içinden çıkış yok
parıltılar ilerliyor
oysa ne saçma şeydi
aynı anda oradan geçenlerin
parçalara bölündüğünü görmek

ip ve saksının şaşkınlığı
insana ödünç verilmiş kızıl günlerin
son akşamında ne düşünüyorsunuz öyle
basit matematik hesaplamaların dibi
ganimet yağmuru kadar çok edebiyat

olsa hiç şaşmam
onca şeyi nereye sığdırıyorsunuz öyle
bizim bildiğimiz karanlıkların ötesinde
daha coşkulu atılacak oluyorsunuz üstümüze
diyorsunuz ki kalenin şimşeklerini dindirdik
beyazlığın ağlayan ağıdında eski çağ düşüncesi
ironi peronunda yalnızlık şarkısı söyleyen
iki kişilik son orkestra oluyorum

ters sularla düşünüle gelmiş çiğneme
ağız yoruluyor tutunacak yeri yok
küçül bakalım diyor intikamcı cüce
benim kadar ol ve gör
dünya bizim için iki kat daha büyük
senin düşündüklerinden

gözlerini açtığında oracıkta
sana umudun uzunluğunu soracaklar
hemen cevap vereceksin tamam mı
duygu hızında hazırlanmış
son isteğin ne olabilir.