Herşey nüfusa kayıt olmamla başladı
Devletin mürekkep kokan koridorlarında
Cebimde boyalı şekerler ,gözüm kütük sıramı bulmaya çalışan memurda
incir zamanı doğduğumu iddia eden babam yanımda
Adını dahi bilmediğim bir coğrafyada büyüyordum
Henüz Nazım Hikmet ‘i tanımıyordum
Ne onun memleketini , ne de hasret kokan şiirlerini
İsli duvarlarda asılı duruyordu Atatürk’ün resmi
Vatanı en çok seven görevini en iyi yapandır yazıyordu altında
O sıra Jandarma arabası yanaştı Adliyenin kapısına
İçinden saçı sakalına karışmış ,elleri kelepçeli bir mahkum indi
Duruşma salonuna doğru ağır adımlarla yürüdüler ,iki asker koluna girmişti
Suçu ağırdı bu her halinden belliydi
Doğru ya adalet mülkün temeliydi
Çocuktum o günlerde
Yorgun yüzlere bakarak çizmeye çalışıyordum hayatın resmini

Herşey ismimin Bedirhan olarak kayıtlara geçmesi ile başladı
İncir zamanı doğduğumu iddia den babam yanımda
Ayağımda lastik ayakkabı ,altımda kumaşı kısa kesilmiş kara bir şalvar
Cebimde boyalı şekerler ,gözüm nufüs cüzdanıma mühür vurmaya çalışan memurda
Bu olup bitenlerdenden hiçbir şey anlamamıştım
Evet çocuktum o günlerde
Ve sonradan anladım ki ben bu hayata bakaya kalmışım
Belki de ben annemden kaçak doğmuşum